Powieść
ta jest drugą częścią trylogii o atramentowym świecie. Napisana została przez
Cornelie Funke niemiecką pisarkę. „Atramentowa krew” jest kontynuacją przygód z
pierwszej części.
Pewnego
dnia bohaterowie książki, rok po rozstaniu się ze złymi wydarzeniami i muszą do
nich wrócić. W ich życiu ponownie pojawiają się postacie z magicznego świata.
Do domu Elinor pewnego ranka przybiega Farid chłopiec, który został wyczytany z
książki i zaprzyjaźnił się z Smolipaluchem, jednym z głównych bohaterów.
Smolipaluch został przeniesiony po wielu latach do swego upragnionego świata,
lecz człowiek, który postanowił im pomóc, Orfeusz oszukał ich. Sprzymierzył się
z Mortolą i Bastą, oni postanowili się zemścić za wydarzenia sprzed roku. Gdy
tylko Farid zorientował się, o co chodzi, ruszył w kierunku domu Elinor, aby
ostrzec rodzinę: Meggie, Resę, Mortimera, Elinor i Dariusza. Kiedy już to
uczynił, pragnął znaleźć się przy Smolipaluchu. Poprosił o pomoc Meggie, która
razem z nim przeniosła się do magicznego świata. Niedługo po tym w domu Elinor
znaleźli się Basta z Mortolą i towarzyszami. Basta i Mortola oraz Mortimera i
Resa przy pomocy Orfeusza, który posiadał takie same moce wyczytywania z
książek postaci żywych jak Meggie i Mortimer, przeniósł ich do atramentowego
świata. Kiedy znaleźli się tam, Mortola ze złości postrzeliła Mortimera.
Mężczyźnie pomogła Pokrzywa tamtejsza mszanka i zaprowadziła do kryjówki
Czarnego Księcia rozbójnika. W tym czasie Meggie pomagała Fenogliowi pisarzowi,
który napisał książkę "Atramentowe serce" i został wchłonięty przez
książkę do swej opowieści, w której teraz wszystko wyszło spod kontroli i
zaczęło żyć własnym życiem, nie patrząc już na słowa książki. Żmijogłowy zły
król terenów za Nieprzebytym Lasem chciał przejąć królestwo Tłustego Księcia.
Kiedy rozegrała się bitwa między dwoma stronami stworzony ze słów Fenoglia
Cosimo, książę królestwa został zabity. Żmijogłowy chciał przejąć władzę, lecz
był zajęty zapewnianiem sobie nieśmiertelności. Kryjówka Czarnego Księcia
została odnaleziona i wszyscy zostali pojmani do zamku. Kiedy Meggie wyruszyła
za nimi, aby im pomóc dostała w przesyłce kartkę od Fenoglia, która mówiła o
śmierci Żmijowego, lecz także o jego nieśmiertelności oraz mogła zaważyć na
życiu jej rodziców Resy i Mortimera, a także wielu ludzi. Nie przeczytała
jednak tej kartki, bo została pojmana i wywieziona na zamek, a kartka wpadła w
ręce Czarnego pana (Żmijogłowego). Postanowił on, że to wykorzysta i kazał
Mortimerowi, którego uważali za Sojkę, rozbójnika, który ratuje ludzi i którego
mieli powiesić, a tak naprawdę człowieka o niezwykłej mocy wyczytywania i
wczytywania z książek postaci żywych. Aby wykonał taką księgę, która zapewni mu
nieśmiertelność. Zgodził on się, a w zamian Żmijogłowy wypościł wszystkich
więźniów. Tak się stało, ale gdy już mieli zapewnioną wolność, banda Basty
pokrzyżowała wszystkie plany i zmieniła radość i wolność w śmierć.
"Atramentowa
krew" książka ta jest przepełniona nieoczekiwanymi zdarzeniami, pięknymi i
trzymającymi w napięciu wątkami oraz niespodziewanymi zwrotami akcji. A także
niezwykłymi bajkowymi postaciami: książętami, nimfami i wróżkami. Atramentowa
krew to fantastyka, ale gdy ją czytam, mam wrażenie, że to, co jest przede mną
zawarte, w tej książce jest prawdą i rzeczywistością. Nieprawdopodobne
zdarzenia są opisane tak realistycznie, że chce się w to wierzyć. Za każdym
razem, kiedy otwierałam tę książkę, nie mogłam się oderwać i czytałam do późna.
Ta opowieść wchłaniała mnie coraz bardziej. Jak atramentowy świat bohaterów
książki. Utwór ten spełnił moje oczekiwania w całości. Z czystym
sumieniem polecam książkę pt: „Atramentowa krew".
Ilona Prus
